Weet je nog toen je een jaar of 7 was en je verjaardag nog de mooiste dag van het jaar was? Weet je nog dat je niet kon slapen, omdat je zo benieuwd was wat voor cadeautjes je zou krijgen? Ik kan me dat nog heel goed herinneren. Mijn verjaardagen waren nog specialer dan Sinterklaas en Kerst samen. Op je verjaardag was jij speciaal en kreeg niet het hele land ook cadeautjes. Je vader verkleedde zich niet als de Sint of Zwarte Piet. Je werd niet voor de gek gehouden, want je weet donders goed dat alleen de Kerstman bestaat. Je ouders kochten die Nintendo (NES) en die Playstation (PSX) voor je die nu stof aan het verzamelen zijn of door een driftbui verwoest zijn. Als je gierige ouders hebt kreeg je kleding op je verjaardag. Iedereen weet dat kleding geen cadeau kan zijn, dat hoorde je het hele jaar door te krijgen.
Weet je nog dat je een goedkope namaak Action Man kreeg van je toenmalige blonde vriendinnetje dat op je feestje kwam? Ik wel. Ik had het gelijk uitgemaakt. Het zou toch nooit werken tussen ons. Zij was een meisje en tegen beter weten in zei ik toen nog dat ik meisjes vies vond. Volgens mij wilde dat meisje mij ruineren. Ik kon op de speelgoedmiddagen op school toch niet aan komen pappen met een namaak Action Man? Ik weet dat ik speelde met poppen, die ik 'actiefiguren' noemde, maar het bezit van een namaak Action Man was catastrofaal voor je streetcredit. Toentertijd stond het gelijk aan het spelen met een Baby Born terwijl je make-up op had en een liedje van de Spice Girls song.
Weet je nog dat je een groot feest gaf voor vrienden, familie, kennissen en mensen die je niet kende zodat je zoveel mogelijk geld zou krijgen? Ik wel. Er was één kennis aanwezig die geen cadeau voor mij had meegenomen. Het enige dat ik van hem kreeg was een hand en een felicitatie. Als ik hem ooit weer zie zeg ik: "Fuck you, pay me." en in ik mijn 10 euro en de opgebouwde rente bij hem!
Naarmate ik ouder word weet ik niet wat ik voor mijn verjaardag wil. Tegenwoordig neem ik genoegen met rust en een lekkere maaltijd. Mijn ouders zijn vast blij met hun gemakkelijke zoon. Vooral na het bekijken van aflevering van MTV's Sweet 16 moeten ze zich gelukkig voelen. "A grey BMW? Come on daddy, I want a pink Mercedes-Benz!" De kinderen in die show zijn een stelletje verwende, egocentrische parasieten die denken dat zij de rijkdom van hun ouders verdiend hebben.
Op het moment van schrijven ben ik 17 jaar oud. Ruim een decennium lang kijk ik vol spanning uit naar 23 mei 2010, mijn achttiende verjaardag, maar deze zal niet erg spannend worden. Naast wat felicitaties, cadeaus, lekker eten en een tekst op mijn blog zal deze verjaardag niet erg speciaal zijn.
Ik mag nu opeens veel meer, maar ik moet opeens ook veel meer. Voor ik me daar druk om ga maken moet ik eerst even mijn vwo-examens goed maken, zodat ik werkelijk iets aan mijn zojuist verkregen volwassenheid heb.
Weet je nog dat je een goedkope namaak Action Man kreeg van je toenmalige blonde vriendinnetje dat op je feestje kwam? Ik wel. Ik had het gelijk uitgemaakt. Het zou toch nooit werken tussen ons. Zij was een meisje en tegen beter weten in zei ik toen nog dat ik meisjes vies vond. Volgens mij wilde dat meisje mij ruineren. Ik kon op de speelgoedmiddagen op school toch niet aan komen pappen met een namaak Action Man? Ik weet dat ik speelde met poppen, die ik 'actiefiguren' noemde, maar het bezit van een namaak Action Man was catastrofaal voor je streetcredit. Toentertijd stond het gelijk aan het spelen met een Baby Born terwijl je make-up op had en een liedje van de Spice Girls song.
Weet je nog dat je een groot feest gaf voor vrienden, familie, kennissen en mensen die je niet kende zodat je zoveel mogelijk geld zou krijgen? Ik wel. Er was één kennis aanwezig die geen cadeau voor mij had meegenomen. Het enige dat ik van hem kreeg was een hand en een felicitatie. Als ik hem ooit weer zie zeg ik: "Fuck you, pay me." en in ik mijn 10 euro en de opgebouwde rente bij hem!
Naarmate ik ouder word weet ik niet wat ik voor mijn verjaardag wil. Tegenwoordig neem ik genoegen met rust en een lekkere maaltijd. Mijn ouders zijn vast blij met hun gemakkelijke zoon. Vooral na het bekijken van aflevering van MTV's Sweet 16 moeten ze zich gelukkig voelen. "A grey BMW? Come on daddy, I want a pink Mercedes-Benz!" De kinderen in die show zijn een stelletje verwende, egocentrische parasieten die denken dat zij de rijkdom van hun ouders verdiend hebben.
Op het moment van schrijven ben ik 17 jaar oud. Ruim een decennium lang kijk ik vol spanning uit naar 23 mei 2010, mijn achttiende verjaardag, maar deze zal niet erg spannend worden. Naast wat felicitaties, cadeaus, lekker eten en een tekst op mijn blog zal deze verjaardag niet erg speciaal zijn.
Ik mag nu opeens veel meer, maar ik moet opeens ook veel meer. Voor ik me daar druk om ga maken moet ik eerst even mijn vwo-examens goed maken, zodat ik werkelijk iets aan mijn zojuist verkregen volwassenheid heb.
